Uwaga na ciastka!
Księstwo Sarmacji na swoich stronach korzysta z „ciastek” (ang. cookies). Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub odczyt wg ustawień przeglądarki. Jeśli chcesz wiedzieć więcej, zerknij tutaj.
1. No nie chciałbym aby osoba niezwiązana z Teutonią była jej Krolem. Są inne modele monarchii elekcyjnej, tutaj wola samorządu.
2. W mojej ocenie takie odebranie obywatelstwa nie skutkowałoby z odebraniem prawa wyborczego dla Księcia. Ze względu na art. 36. Konstytucji.
Przede wszystkim – rozumiem pewnego rodzaju rozgoryczenie, niechęć Baridajczyków. Nie minął rok od abdykacji. Nie minął rok od lekceważących naród Baridajski wypowiedzi JKW Roberta Fryderyka. I choć konflikt zaistniał na nowo – zdecydowanie widać odmienne podejście do niego przez byłego już, jak i obecnego Księcia. I tutaj muszę oddać Waszej Książęcej Mości wyrazy najwyższego uznania, za spokojne, rzeczowe podejście do tegoż. Mam nadzieję, że bierze WKM też poprawkę na to, że reforma ustrojowa zaistniała w Baridasie niedawno.
Przede wszystkim: bardzo dobrze że konflikt owy zaistniał. Być może rozpocznie on debatę na temat tego, czy prowincję mają wystarczające konstytucyjne możliwości, by chronić się przed politycznym wrogim przejęciem. Moim zdaniem mogą być one zbyt małe.
Rozgoryczenie ze strony Baridajczyków przez część osób jest piętnowane, ze względu na to, że do elekcji zgłosił się Wasza Książęca Mość. Załóżmy, że zamiast Waszej Książęcej Mości, załóżmy startowałbym w elekcji ja, a jako rozwiązanie proponując oddanie korony Baridasu, Królowej Teutonii. Jestem przekonany, że w takiej sytuacji nie byłoby głosów „dajcie zdecydować Baridajczykom”. Z punktu widzenia Baridajczyków jest to wtrącanie się w ich wewnętrzną elekcję, przez osoby spoza ich grona. I jak najbardziej rozumiem powstałe oburzenie.
Z drugiej jednak strony - kolejny już raz – uważam, że głosy niektórych Baridajczyków są aż przesadzone. Tak naprawdę, nie jest ryzykiem dla Baridasu to, że wystartuje Wasza Książęca Mość. Nie byłoby też, gdybym sam zgłosił swoją kandydaturę. Groźnym procederem byłoby to dopiero, gdyby wraz z kandydaturą szły wnioski o obywatelstwa innych członków sarmackiej społeczności, nie związanej z Baridasem.
Domyślam się, że wraz z tą obawą, poszła chęć szybkiej nowelizacji uniwersału. W mojej ocenie jest to zapobieżenie właśnie takim potencjalnym sytuacjom, nie zaś ucięcie kandydatury Waszej Książęcej Mości. Nie ma jednak najmniejszego powodu, by rzucać w Jego Książęcą Mość obelgami. Nie namawia on do przeprowadzania się do Baridasu w celu oddania głosu. Sam oświadczył, że planuje się w elekcji wstrzymać, a jestem przekonany, że wszelkie pomysły naruszania elekcji Króla Baridasu również by skrytykował.
Podsumowując. Rozumiem poruszenie jakie powstało w związku ze startem Jego Książęcej Mości, czy nawet pewną niechęć. Jednakże faktycznie – start ten nie zaburzy wewnętrznej elekcji. O ile w przypadku konfliktu z poprzednim Księciem, mówiłem, iż zarówno Książę, jak i niektórzy Baridajczycy eskalują konflikt w nieodpowiedni sposób… Tak w tym przypadku Książę cały czas zachowuje klasę.
A zatem kilka faktów – każda z zaproponowanych opcji przez JKM (być może oprócz pierwszej) oznacza degradację tytułów. Zmiana przynależnego tytułu za poszczególne wsie lenne, na zasadzie jakiegokolwiek przeskalowania oznacza – de facto – odebranie danego tytułu i nadania innego, niższego.
Choć pewnie wielu się ze mną nie zgodzi – osobiście uważam to za niedopuszczalne.
Trzeba powiedzieć to wprost – koncepcja wsi lennych, nadawanych za zasługi – choć sprawdzała się na początku – wyczerpała się. Potrzeba innych, bardziej sprawnych mechanik, dopasowanych do obecnej populacji i ilości tytułów.
Nigdy nie ukrywałem, że myślałem nad potencjalnym startem w poprzedniej elekcji. Także i na tę kwestię miałem szkielet pomysłu. Osobiście myślałem o odejściu od mechaniki wsi lennych jako gwarantów tytułów zupełnie, a zamiast tego delegować wskazywanie kandydatur do nominacji przez arystokratów (diuków), którzy opiekowaliby się arystokracją niższą/szlachtą wyższą.
Książę zaś odpowiadałby za rozpatrywanie apeli o nadanie tytułu przez arystokrację najwyższą i doceniałby pracę tejże.
Można oczywiście powiązać to z nadaniami wsi… Ale jestem przekonany, że uznaniowość książęca jest potrzebna, niż nadawanie z automatu. Pozwoli to zabezpieczyć, by diuków-markizów-hrabiów nie było aż tylu.
Dlaczego w ogóle tak zmieniać? By nadać tytułom większy sens. By było wiadomo, że np. człowiek z tytułem potrafi używać tytulatury, a nie do Księcia mówić per „Pan”. By systemowo wprowadzić system mentorowania.
A jak ktoś nie chce? To cóż. Nie musi się w to bawić.
Jedyna moja obawa jest taka, że jest nas za mało. Z drugiej jednak strony mam wrażenie, że wręcz przeciwnie. Właśnie takie rozwiązania pomogłyby wprowadzać skutecznie nowe osoby do naszych realiów.
Oczywiście – jest to tylko luźny pomysł, jeszcze luźniej przedstawiony. Nie wiem, na ile rozwiąże zadany problem. Chcę tylko zauważyć coś, o czym mam wrażenie, że zapomniano: można inaczej.
Mnie jako obywatelowi nie podoba mi się coś, co określiłbym mianem „buty”. Jakkolwiek słuszne bądź nie są poglądy Waszej Królewskiej Mości, tak zwracanie się wobec byłych już posłów z taką wyższością, urągając na wykształceniu jest po prostu… Nie w porządku.
O ile rozumiem wypowiedzi tego rodzaju w formie satyrycznej, powyższa raczej nią nie jest. I choć WKM spotyka się z różnego rodzaju atakami na swoją osobę, mimo wszystko oczekiwałbym, że swą opinie wyrazi w nieco bardziej… Dyplomatyczny sposób.
Nie jestem przekonany, że wynika to z samych przepisów. Być może tylko dzięki artykułowi 1. Konstytucji.
Co do reszty – według mnie bezpieczniejszym, bo lepiej przedstawiającym wolę narodu i eksponujący system partyjny, jest rozwiązanie przyjmowane przeze mnie i innych moich poprzedników.
Ale kłócić z decyzją się nie zamierzam. Sam stosując ten przepis, miałem wątpliwości i sugerowałem się dotychczasowymi praktykami.
Nie. Na przepisy Ordynacji Wyborczej.
Moim zdaniem powinno być Mość. Niektórzy tradycjonaliści wolą mówić Wysokość… I stąd też problemy.
Zaś co do formy „my” – raczej tu mówię o działaniach ustawodawców, czyli Sarmacji – nie jest to odniesienie personalne, z którym każdy się utożsami.
Stąd w artykule pomijane są pewne kwestie, w tym powstanie ruchu republikańskiego i jego rychły upadek. Uważam jednak, że sama istota artykułu pozostaje niezmienna.
Zachęcam do dyskusji.